Wanneer je aan Musto denkt dan denk je aan offshore zeilen. Een van de meest beroemde offshore wedstrijden is natuurlijk de Sydney Hobart, georganiseerd door de Cruising Yacht Club of Australia. Musto associeert zich graag met deze club en sponsort daarom al jaren de Musto International Youth Matchrace Regatta. De hoogst aangeschreven U23 matchracewedstrijd. Dat deze vereniging in Sydney zeilen ademt is wel duidelijk. Op de stijger lopen allemaal bekende zeilers rond, zoals Charles Caudrelier, die hier al druk aan het trainen is met zijn Dongfeng team voor de komende Volvo Ocean Race en ook Phil Robertson, de wereldkampioen matchracen.
Maandag was onze trainingsdag. Omdat de lokale Elliot 7M met vier personen wordt gezeild en wij maar met drie zijn heeft de organisatie voor ons een extra zeiler geregeld. Deze week zeilden we met Tom ‘’Flipper” Vincent. Een laidback jongen uit Darwin die werkt als zeilinstructeur in Sydney. Omdat we weer met een nieuw team waren was het fijn om te trainen.
‘s Avonds was de officiële opening. Met vier teams bij de eerste 50 van de wereld ranglijst, waaronder de nummer 10 en 16 beloofde het een sterk evenement te worden.
Eerste Baconroll
Dinsdagochtend kregen we onze eerste Baconroll van de organisatie als ontbijt en begon de wedstrijdserie echt. Alle teams sliepen dit evenement op boten in de haven en je ontbijt daarna ook samen. Onze eerste zeildag met 15 tot 20 knopen wind en zon was geen succes. De starts en het eerste kruisrak waren goed. Maar met het hijsen van de spinakker en met name het droppen hadden we problemen. Dat maakte ons helaas niet snel. Met zes verloren en twee gewonnen wedstrijden stonden we weer op de kant.
Herkansingsronde
Na de eerste dag was het voor ons al onhaalbaar om bij de eerste vier te komen en ons direct te kwalificeren voor de kwartfinales. Gelukkig was er bij dit event een herkansingsronde waar alle boten die zich niet direct hebben gekwalificeerd wederom tegen elkaar varen voor de laatste vier kwartfinale tickets.
Langzaam maar zeker werd onze boothandeling beter en ook deze wedstrijden gingen beter. Voor de start van de laatste wedstrijd waren we al met één been in de kwartfinales, maar om zeker te zijn moesten we nog een keer winnen.
Man overboord
De wind in Sydney harbour nam toe tot 25 knopen wat de wedstrijd hectisch maakte met overal klapperende zeilen en uit het roer lopende boten om ons heen. Wij waren te gretig bij de start en kregen een penalty van de jury. Dat betekent dat we tijdens de wedstrijd, voordat we finishen een strafrondje moeten maken. Aan de wind gingen we weer oud vertrouwd hard en liepen al snel uit. Wanneer we overstag gaan mist Robin zijn hangband en valt overboord. Wij vallen af, draaien ons strafrondje en halen Robin weer op. Planerend komen we over de finish en zijn we zeker van de kwartfinales. Robin vond het water lekker warm.
Het team van Harry Price ‘’Down Under Racing’’ (10de wereldranglijst) kiest ons om tegen te zeilen in de kwartfinale. Met deze harde wind hebben zij meer snelheid en een betere beheersing over deze voor hun vertrouwde boot. Ondanks het feit dat we een wedstrijd grotendeels aan de leiding varen verliezen we met 2-0 en is voor ons de wedstrijd voorbij. Harry wint uiteindelijk overtuigend het evenement.
Betere matchracers geworden
Al met al hebben we twee gave wedstrijdweken gehad. We zijn veel betere matchracers geworden. Ook was het cool om met allemaal buitenlanders twee weken op te trekken. We hebben veel vrienden gemaakt waarvan we er meerde weer terug gaan zien in Europa.
Volgend jaar is het zeker het plan om terug te komen met een volledig Nederlands Team. We hebben duidelijk voor ogen wat er beter moet om te winnen. We blijven nog tot januari in Sydney om hier zo veel mogelijk te zeilen, want Sydney is echt de ‘city of sails’.
Volgende week doen we mee met het Australisch Kampioenschap Yngling, staan er nog diverse matchrace trainingen gepland en we zoeken nog heel hard op de haven naar een boot voor de Sydney Hobart om deze mooie trip Downunder af te sluiten.